Tur De Zaleff: etap 2

Niedziela. Dzień drugi. Przed 9 zjedliśmy szybkie śniadanie. Następnie spakowaliśmy manatki i oddaliśmy pokój. Wyjęliśmy maszyny z pomieszczenia gospodarczego w którym przenocowały i zaczęliśmy przygotowywać się do wyjazdu. Pamiątkowe zdjęcie przed schroniskiem i w drogę.


Czas ruszać na południe

Miastem wyruszyliśmy w kierunku przystani, skąd promem mieliśmy przetransportować się na Wolin. Po drodze kupiłem w kiosku baterie do przedniej lampy bo stare już dogorywały a po polskich drogach wole jednak jeździć ze światłami, nawet w dzień. Tuż za nami na prom wjechało trzech kolarzy około 40-50tki na całkiem fajnych szoskach (Trek, Merida i chyba jakaś Botecchia). Po dobiciu do brzegu szybko zostawili nas w tyle a my zmuszeni do jazdy tempem najsłabszego z nas (nie mam oczywiście na myśli siebie ;P) pomału turlaliśmy się szosą na Wolin.


Kierunek: stały ląd :)


Krótki rejs na Wolin

Ruch na naszym pasie był bardzo mały, w przeciwieństwie do przeciwnego pasa od strony Szczecina. Pobocze szerokie więc całkiem bezstresowo dojechaliśmy do rozjazdu na Międzyzdroje. My jednak skręciliśmy w prawo, na Wapnice. Podobno dla widoków. I faktycznie widoki warte były poświęcenia, jakim było ładnych parę kilometrów słabej jakości "kocich łbów". Strasznie obawiałem się złapać na tym odcinku kapcia, zwłaszcza, że rower dźwigał całkiem ciężkie sakwy ale opony zdały egzamin i złapały tylko kilka niegroźnych zadrapań. Wytrzęsło mną okropnie i z przyjemnością znowu powitałem główną szosę do Wolina.


Micha się sama cieszyła na takie widoki :)


A to cena jaką musiałem zapłacić za oglądanie powyższych obrazków - sam nie wiem czemu się tak cieszę :D


Mozolna wspinaczka po bruku z sakwami stromizną, którą można porównać do osowskiego podjazdu...

Po wyjechaniu na asfaltówkę do Wolina wiatr zaczął mocno pomagać i tempo wzrosło. Po kilku kilometrach dojechaliśmy do wzniesienia z którego mogliśmy podziwiać panoramę Zalewu a później rozkoszować się szybkim i całkiem długim zjazdem tuż przed Wolinem. Jechaliśmy przez centrum miasta aby za mostem, na stałym lądzie skręcić w prawo na Stepnice. Droga wiodła przez rozległe pola z rozsianymi po nich wiatrakami. Wiatr wiał w plecy, asfalt gładki, słońce rozgrzewało i jechało się fantastycznie. Chyba najprzyjemniejszy pod względem jazdy odcinek całego powrotnego etapu. Po kilkunastu kilometrach zrobiliśmy sobie mały postój przy sklepiku w jakiejś wiosce.


Panorama Wolina


Wioska Wikingów tuż za mostem łączącym wyspę z lądem


Słońce na twarzy, w uszach wiatr - dla takich chwil warto wsiadać na rower :)


Popas w jakiejś wiosce, nie pamiętam nazwy :)

Po dojechaniu do Stepnicy odbiliśmy na Goleniów, następnie jakimiś wioskami po prawej stronie szosy Goleniów-Szczecin dokręciliśmy do rogatek. Po drodze mijaliśmy trochę dziwny widok: bez problemu widzieliśmy suwnice Stoczni Szczecińskiej, wieżowec przy Rodła i wieże kościołów podczas gdy do domu było jeszcze ponad 40 kilometrów :). Gdy dojechaliśmy do centrum była 16:30. Droga ze Świnoujścia zajęła nam 5h i 10 minut co dało nam średnią około 22,3 km/h. Dokręciłem jeszcze na Błonia bo brakowało kilku kilometrów do pełnej 120stki ;).
Łącznie przejechałem w ciągu dwóch dni 267,65 km, spędziłem w siodle 12 godzin i 58 minut i spaliłem w przybliżeniu prawie 5000 kalorii (podejrzewam, że więcej bo licznik nie bierze pod uwagę wiatru ;]). Wycieczkę uważam za bardzo udaną. Z Robertem byliśmy zgodni co do wyboru dwudniowej wersji - pierwotny trzydniowy wyjazd byłby zbyt rozwleczony, z kolei jednodniowa ambitna eskapada byłaby zbyt męcząca aby spokojnie czerpać przyjemność z tej niewątpliwie bardzo ciekawej trasy. Pogoda dopisała. Pierwszego dnia wiatr nieźle nas poturbował ale na słońce i temperaturę nie mogliśmy narzekać. Powietrze było krystalicznie czyste i przejrzyste, dzięki czemu mogliśmy podziwiać piękne widoki w pełnej krasie. Z pewnością trzeba będzie jeszcze zorganizować podobne wypady w inne rejony.
Kto nie był, niech żałuje!

Pozdrawiam.


Godzina 16:30 - jesteśmy w centrum Szczecina