Nowe Warpno

Sobota, 29 sierpnia 2015 · dodano: 29.08.2015 | Komentarze 2

Idealny sobotni wypad. Pojechaliśmy z Michałem na Nowe Warpno. Na szczycie Miodowej spotkaliśmy jeszcze Piotrka który dziś męczył ją 10 razy. Trasa minęła szybko bo lecieliśmy po eleganckich zmianach. Tempo lekkie do średniego w granicach 31-35km/h plus kilka skokenów plus kilka mega luźnych odcinków - perfekcyjna mieszanka. W Nowym Warpnie chyba jakiś zjazd mieli studenci ASP albo innych takich bo porozstawiane wszędzie sztalugi - całe miasteczko było uwieczniane na płótnach. Podjechaliśmy na Marinę a potem do kawiarni na espresso. Słońce grzało, wiatru nad zatoką praktycznie nie było także pełen relaks. Po kawce dalej w siodła i nazad po śladach do domu. Jechało się super, trasa dzięki regularnym zmianom w ogóle się niedłużyła i ani się obejrzeliśmy już wspinaliśmy się z powrotem pod Miodową.

Zapijamy espresso w Nowym Warpnie


Na koleeeeee... na kole fajnie jest!

Standard

Środa, 26 sierpnia 2015 · dodano: 29.08.2015 | Komentarze 0

Standardowa pętla. Mało mi było po wczorajszych przygodach.

Boso przez świat

Wtorek, 25 sierpnia 2015 · dodano: 29.08.2015 | Komentarze 1

No cóż... miała być szybka pętla na Niemcy z Michałem. Pogoda git, nastroje morowe więc kręciło się dobrze. Przekroczyliśmy granicę w Blankensee i dalej słabej jakości asfaltówką na Pampow. Z Pampow szosą do Mewegen i to był kluczowy odcinek. Cała droga wysypana drobnym tłuczniem celem uzupełnienia w niej ubytków - taki klausowy sposób na dziury w drogach. Wszystko fajnie ale kamyczki były świeżo wysypane więc jechałem z duszą na ramienio bo moja opona z tyłu już zbliża się do kresu swoich dni. Na szczęście dojechalismy do Mewegen a koło całe więc odetchnąłem z ulgą gdy nagle tył roweru zaczął mi pływać. Jednak kapeć z opóźnionym zapłonem. Z opony wyciągnąłem spory kawałek ostrego kamyczka który przebił się aż do dętki. No nic, standardowa procedura: rower do góry kołami, zrzutka na ostatnią koronkę w kasecie, luzowania szybkozamykacza, wypięcie koła, spuszczenie powietrza, wyjęcie dziurawej dętki, rozpakowanie nowej dętki... o kurwa... a gdzie zaworek od wentyla? Po odkręceniu plastikowej nakrętki oczom mym ukazał się zawór presta ale bez tego dzyndzla co go zamyka. Część niestety w tych dętkach nie wymienialna. Kolega też bez dętki no to mamy klops. Trzeba dzwonić po wóz serwisowy ale okazuje się, że ani ja ani Michał nie mamy roamingu. Zapada decyzja, że Michał jedzie do Polski łapać zasięg i organizować wóz techniczny a ja postanowiłem, że pójdę z buta w kierunku granicy, w końcu to tylko 5-6 kilometrów. Szedłem jednak boso bo szkoda mi było bloków, które są w niezłym stanie. Pierwsze dwa kilometry były spoko ale gdy doszedłem do Blankensee nie czułem już stóp. Musiałem śmiesznie wyglądać idąc na bosaka jedną ręką prowadząc rower a w drugiej trzymając buty i skarpetki hahahahaa. No debil. Po chwili zjawił się wóz techniczny, szybka wymiana na sprawną dętkę i już w półmroku wracamy z Buku do domów. 

Instant z Michałem

Niedziela, 23 sierpnia 2015 · dodano: 24.08.2015 | Komentarze 0

Wieczorny wypad z Michałem na spotnanie. No dobra... podjarałem się etapem Vuelty i noga zaswędziała więc szybki tel i się ustawiliśmy na Warszewie. Pojechaliśmy do Blankensee i po śladach powrót. Na powrocie sziliśmy po zmianach ale Michał zdusił mnie  zaciągając pod 37 w lesie tuż przed Głębokim. Końcówke przed brukowym przejazdem jechałem już ze stratą 10 metrów... Ładnie się chłopak poprawił. Miodowa miała być lekko ale jak to między facetami - zawsze jest jakaś rywalizacja. Byłem wyjechany ale charakter nie pozwalał odpuścić więc pojechałem mocno trzymając na podjeździe tempo w okolicach 19-20km/h. Michał cały czas dzielnie trzymał się na kole a w pewnym momencie gdy wyjeżdżaliśmy już z lasu na domki nawet zaczął się zrównywać. Nie dałem się jednak sprowokować i jechałem swoje więc ten znów się schował. Mijamy pętle autobusową i odbijamy na ostatnią ściankę pod Gubałówką. Kolega bez litości zaatakował, wskoczyłem mu na koło ale dałem radę ujechać może 3 metry i widziałem już tylko odjeżdżającą w górę jego karbonową Stradę. Nie byłem w stanie odpowiedzieć na ten atak hehehe. Doczłapałem się jakoś do szczytu gdzie zaliczyłem chyba z 5 sekund straty co na tak krótkim odcinku dobrze świadczy o odjeździe Michała. Dalej już razem luźno pokręciliśmy do Duńskiej a potem solo na hacjendę. Fajny wypad, nogi dostały co swoje :)

Tata-team w natarciu!

Niedziela, 16 sierpnia 2015 · dodano: 16.08.2015 | Komentarze 2

Wyjazd o nieludzkiej godzinie bo o ósmej rano byłem już na Głębokim. Tam krótkie cześć cześć z Romkiem i Mateuszem no i gaz na Dobrą. Ostatni raz w siodle byłem miecha temu ale Romek stwierdził, że dobre rege otwiera organizm i miał racje, skubany. Tempo od razu kozak, chłopaki pokazali, że lekko nie będzie i poszło na wejściu z dwójką z przodu. Noga jednak wytrenowana więc spoko ogarniała. Przed Wołczkowem lecieliśmy już 27km/h - ogień!!! Myślę sobie, ja pierdziu zabraknie mi kasety... Nie wiem jak Mateo dawał radę na kompakcie. Szacun. Dalej na Buk a z Buku Blanensee i falbankami do Locknitz. Hopy na ostro bez taryfy ulgowej ale z małą rezerwą na prawdziwe podjazdy jakie miały pojawić się w drugiej części trasy. Dolny chwyt, blat oś, wiadomo... z leszczami nie jechałem. W Locknitz krótka przerwa na banana i kanapki no i dalej rura na południe. Duchota niesamowita. Po wieczornych burzach rano wszystko parowało, pot nie chciał wysychać a trykoty można było wyrzymać z wody. Cały czas tempo zawrotne chwilami nawet 32 km/h po płaskim!!! PO PŁASKIM!!!! Na zjazdach to w ogóle szliśmy tak grubo, że bałem się czy moje Micheliny mają atesty na takie prędkości ale co tam: NO RISK NO FUN. 
Generalnie Głębokie nas nie mogło dogonić, szliśmy jak w transie, zmiana za zmianą po prostu kuwa KOLARSTWO! Nie tam jakieś pitu pitu turystyka... ptfu. Ostry wpierd.... i non stop na zagięciu. Po wycieńczającym treningu należał nam się szejk więc zajechaliśmy po niego do Maca w Lubieszynie prężąc przy kasie napięte czworogłowe. Tam spotkaliśmy kolejnego z armii fanów Wobera, który poprosił nas wszystkich o autografy a Romka nawet trzy w tym jeden na klacie. No taki fanatyk, że chciał kupić cokolwiek od MISTRZA. Nawet złamane koło. Powrót już lżej ale dalej mocno, nie wymiękamy. 
Świetny trening, już czuje progres. Poszło w kopyto aż miło.