Trening #37

Wtorek, 14 czerwca 2016 · dodano: 14.06.2016 | Komentarze 0

Po pracy. Trochę za duży obiad i trochę za szybko po posiłku przez co strasznie zamulałem na trasie ale mimo to zrobiłem cztery mocniejsze odcinki. Kolano lekko ćmiło ale potem przestało.

1: 31%
2: 44%
3: 17%
4: 3%
kad: 90

Trening #36

Sobota, 11 czerwca 2016 · dodano: 11.06.2016 | Komentarze 0

Standardowa runda na Dobieszczyn. Pojechałem swoim równym tempem, noga dobrze dziś kręciła, tak ładnie, że znów złapałem PR na Miodowej. Pogoda super więc morale wysokie. Szkoda, że nie miałem czasu na większą pętle.
Ćwiczenia od fizjoterapeuty pomagają. Kolano jak na razie jak nowe. 

1: 11%
2: 70%
3: 18%
4: 0%
kad: 93

Trening #35 Podjazdy

Piątek, 10 czerwca 2016 · dodano: 11.06.2016 | Komentarze 0

Godzinka podjazdów instant. 4 x Miodowa. Zimno.

Trening #34 Słabizna

Środa, 8 czerwca 2016 · dodano: 08.06.2016 | Komentarze 0

Noga nie kręci. Wiatr mnie wymęczył. Ogólnie nieprzyjemny trening bez satysfakcji. Być może to efekt streczingów i ćwiczeń na uda bo nogi pomimo dwóch dni przerwy zamiast pełne świeżości to były zamulone, obolałe. Po zjeździe z Miodowej okazało się jeszcze, że znów mi się szprycha poluzowała. Zmieniłem więc trasę i poleciałem do Cieślaka po klucz co by ją dociągnąć. Daje już przez Lubieszyna  reszta to improwizja między Plowen a Blankensee. Na pocieszenie wykręciłem chociaż PR-a na Miodowej.

Kwiato dziś też bez formy. Kurcze szkoda mi tego chłopaka, coś tam ewidentnie nie gra u niego. Wczorajszy etap Dauphine jeszcze rozumiem, skoczył, spalił się, dojechał w towarówie. Ale dzisiaj też na podjeździe nie wytrzymał tempa peletonu i znowu zaliczył potężną stratę. O co kaman? Gdzie ten harpagan jakim był jeszcze dwa lata temu...

1: 31%
2: 53%
3: 13%
4: 0%
kad: 91

Trening #33 Krótko z chłopakami

Niedziela, 5 czerwca 2016 · dodano: 06.06.2016 | Komentarze 0

Spontaniczny wypad z rana spowodowany piękną pogodą i sprzyjającymi warunkami rodzinnymi (Mała ucięła sobie drzemkę). Zjechawszy z Miodowej stojąc na światłach na Głębokim dostrzegłem znajome mordy :). Okazało się, że to Daniel, Romek i Michał, którzy właśnie wybierali się na trening. No i super bo do Blankensee pojechaliśmy sobie razem a to zawsze raźniej i szybciej :P. Powrót już mniej przyjemny bo solo i pod wiatr ale jakoś poszło. Nogi trochę zamulone po wczoraj ale poza tym samopoczucie spoko. Kolano spoko chociaż lekko lekko coś tam się odezwało pod koniec na Miodowej.


Drużyna aktimela!

1: 24%
2: 46%
3: 26%
4: 0%
kad: 91

Trening #32 Enerdowski klasyk

Sobota, 4 czerwca 2016 · dodano: 04.06.2016 | Komentarze 1

Piękna dziś była pogoda na rower. Trasa zjeżdżona już tyle razy, że nawet opisywać nie będę (pętla przez Dobieszczyn, Glashutte, Grunhof, Mewegen, Blankense...). Jako urozmaicenie prostej dobieszczyńskiej porobiłem 4x2min 85% co by nogę rozhulać.

Jestem już po wizycie u ortopedy sportowego. Wstępnie zdiagnozowano mi boczne przyparcie rzepki spowodowane głównie znacznym dysbalansem mięśniowym (i w obrębie samego czworogłowego, który jest niesymetrycznie rozwinięty i w zestawieniu czworogłowy vs dwugłowy gdzie stosunek siły jednego do drugiego jest mocno rozregulowany). Prawdopodobnie nie ma poważnych uszkodzeń stawu jako takiego i zgłosiłem się w dobrym momencie aby uniknąć poważnego leczenia typu zabiegi, zastrzyki itepe. Na razie jest duża szansa, że pomoże kilka tygodni ćwiczeń zaleconych przez fizjoterapeutę, które będą miały za zadanie wyrównać te nieprawidłowości. Na pocieszenie poinformowano mnie, że to typowa i stosunkowo popularna dolegliwość kolarzy.


Tak dziś piknie było!

1: 13%
2: 66%
3: 18%
4: 2%

Kolarski Czwartek tor Poznań

Czwartek, 2 czerwca 2016 · dodano: 03.06.2016 | Komentarze 2

Tak się złożyło, że w czwartek miałem szkolenie w Poznaniu. Tak się złożyło, że w czwartki są też organizowane co tygodniowe wyścigi kolarskie na poznańskim torze samochodowym - impreza znana i ceniona w środowisku. Decyzja była więc jedna: bierzemy rowery i po szkoleniu na tor! 
Klimat świetny. Byliśmy z Piotrem na miejscu godzinę przed startem. Na torze ścigali się jeszcze amatorzy motosportu i oprócz podrasowanych starych civiców czy golfów były też sportowe porsche, aston martiny, BMW M3, jaguary... Potężny ryk turbodoładowanych silników zagłuszał rozmowy ale... nastrajał do czekającego nas za kilkadziesiąt minut ścigania. Udaliśmy się do biura zawodów, pobraliśmy numery startowe i opłaciliśmy wpisowe (10 zika numer za pierwszy start i 20 wpisowe, przy kolejnym starcie już tylko 20 za wpisowe). W między czasie spiker-dyrektor nadzorujący całą imprezę zaczął opowiadać, aby jechać ostrożnie bo tydzień temu w ruch poszły dwie karetki i śmigłowiec medyczny - początkujący kolarz przestraszył się karkołomnego tempa na zakręcie i zaczął hamować wykładając ludzi za nim. Po tym komunikacie już mi się zjerzył włos i zacząłem się denerwować. Pojechaliśmy więc na objazd trasy. Runda ma 4km z kawałkiem a dzisiaj przewidziane było 10 rund czyli 40 km. Tor jest generalnie płaski, nie ma hopek ale zakrętów, patelni, szykan jest mnóstwo co sprawia, że trasa jest bardzo wymagająca technicznie, BARDZO. Dodatkowo po wcześniejszych szaleństwach kierowców asfalt był rozgrzany, dziwnie lepki, jakby pływający, trzeba go było wyczuć. Po dwóch rundach ustawiliśmy się już na starcie.

Niestety nie usłyszałem dokładnie odliczania i nie zdążyłem uruchomić Stravy :(. Ludzie zaczęli się wpinać i ruszać więc zrobiłem to samo. Tempo  prawie 100-osobowego peletonu od razu 45km/h pod wiatr ale nie zdziwiło mnie to po doświadczeniach z Velo hyhyhy. Po kilkuset metrach pierwszy zakręt, no było nerwowo, trzeba strasznie pilnować toru jazdy ale ciężko go kontrolować bo idzie się na granicy przyczepności  kół, każdy bardziej nerwowy ruch grozi poślizgiem lub zaczepieniem o rywala z boku, z tyłu, z przodu a dodatkowo zaraz na wyjściu znów rura, puls 190... ciasno... Uff Uff... Po kilku kolejnych zakrętach mózg zaczął już się przyzwyczajać i ogarniać choć nie można tego było nazwać komfortem. Pierwsze dwa kółka poszły mocno ale miałem jeszcze rezerwę. Na trzecim okrążeniu zrobiłem błąd, wziąłem zakręt za bardzo po zewnętrznej a na domiar złego na wyjściu uderzał w mordewind. Efekt? Jak wypadłem z peletonu to mnie zwiało jak liść na wietrze. Na szczęście straciłem tylko kilka pozycji i z powrotem wleciałem w chmarę kolorowych kolarzy. Kosztowało mnie to jednak pierwszy "strzał" po nogach, poczułem uda. Na czwartym kółku koniec zabawy, czołówka zaczęła robić przesiew. Poszły takie zaciągi, że ja nie ogarniam. Jadąc w peletonie miałem puls 185 i więcej i walczyłem o utrzymanie koła, a przecież jechałem w grupie. Co za KONIE muszą być na czubie, aby nadawać takie tempo?! Czwarta runda dała mi mocno po nogach, dwa razy prawie odpadłem ale dociągałem. Chłopaki z czołówki na prostej przed kreską (finisz pod wiatr...) pokazali o co chodzi w kolarstwie. Jadąc w tyle widziałem jak z przodu kręcą do lewej... do prawej... próbując wykorzystać silny wiatr  do zerwania z koła rywali, naciągnięcia grupy. Piękny widok dla amatora, smak prawdziwego szosowego ścigania. W nogach bolało, ale satysfakcja ogromna jak po raz kolejny udało się przetrwać te ataki. Na piątej ostatniej rundzie było mi już coraz trudniej utrzymać tempo. Brakuje dynamiki, te strzały po wyjściu z zakrętów mnie mordowały. Gdzieś w drugiej połowie okrążenia na którymś zakręcie poszedł taki gaz, ludzie się tak mocno składali, że chyba brakowało tylko wyciągnąć kolano jak motocykliści mają w zwyczaju. Na wylocie jeszcze docisnęli... rozkręciłem 50km/h ale po 20 kilometrach jazdy na maxa to był szczyt moich możliwości. Za mało. Wywaliło mi crtical error i tyle :D. Średnia w tym momencie wynosiła 43 km/h! Odjechali a ja kręciłęm swoje próbując nie dać się zdublować. W momencie gdy odpadłem pogoda szybko się zepsuła, ciemne chmury nie zwiastowały nic dobrego. Zaczęło kropić i grzmić bo nad torem przechodziła burza. Wiatr był już naprawdę silny ale każde przejechanie przez strefę mety (spiker, kibice itd.) tak mnie motywowało, że nie miałem ochoty zjeżdżać. W końcu dojeżdża do mnie dwóch innych co odpadli i kręcimy w trójkę. Pada już srogo ale po chwili lunęło jak z wodospadu grad z deszczem. Do tego co chwila słychać grzmot, spod kół fontanny wody a w butach jezioro. W takich warunkach zrobiliśmy jeszcze jedno kółko i tuż przed kreską, gdy miałem wylecieć na ostatnią rundę zdublował nas peleton. Finiszowali na takiej prędkości w tych strugach wody, że chyba mają jaja ze stali. Aż 27 zawodników zaliczyło DNF, głównie z powodu ciężkich warunków pogodowych.

I tyle. 56 minut tak intensywnych wrażeń, że warto wydać te 20 zł. Ba... warto tu nawet kiedyś przyjechać tylko dla tej godziny ścigania. Cieszę się bardzo ze zdobytego doświadczenia bo pomimo tego, że trochę już na szosie jeżdżę czy to ustawki czy to maratony to jazda w peletonie w tempie wyścigowym jest naprawdę trudna i wymaga niezłego objechania się. Ale zaczyna mi się to bardzo podobać. Na myśl o grupowych startach w Maratonach Szosowych aż mnie wykręca ze zniechęcenia... Jaram się już za to na Puchar Bałtyku! :)

1: 0%
2: 0%
3: 70%
4: 30%
kad: 96


Serio byłem fest zestresowany :)


Finish line skąpany w promieniach wieczornego słońca


Foto jakie znalazłem w necie z mojej ostatniej rundy (źródło)

Trening #32 Z Danielem!

Niedziela, 29 maja 2016 · dodano: 29.05.2016 | Komentarze 1

W końcu udało się ustawić na szosę z Danielem. Umówiliśmy się o 9:00 na Głębokim ale tradycyjnie się lekko spóźniłem. Pogowa wbrew prognozom świetna: ciepło i słonecznie. Zaplanowaliśmy więc bliżej nie określoną pętlę na Niemcy i ruszyliśmy w kierunku Blankensee. Za Wołczkowem Daniem zwrócił mi uwagę, że coś mi dzwoni w rowerze jakby poluzowana śrubka. Ja nic nie słyszałem więc pojechaliśmy dalej. Za rondem w Dobrej jednak nawet ja usłyszałem, że coś jest nie halo, zatrzymaliśmy się no i hałas robiła pęknięta szprycha w tylnym kole. Pęknięta to w sumie nie do końca trafnie powiedziane bo wyglądała jakby wykręciła się z nypla. Szybka decyzja co dalej. Koło specjalnie nie biło ale jazda bez jednej szprychy zwiększa ryzyko pęknięcia kolejnych. Postanowiłem, że wrócimy do mnie i zapnę drugi zestaw kół (dobrze mieć dwie pary...). Tak też zrobiliśmy, wymiana poszła sprawnie i zaraz znowu lecieliśmy na trasę ale tym razem na Dobieszczyn i tradycyjną pętlę przez Glashutte, Pampow, Blankensee i po śladach do domu. Tempo poszło niezłe i czułem się mocny ale 20 kilometrów przed końcem dorwała mnie bomba, klasyczna czyli puls spada i nie ma ochoty się wkręcać a w nogach pustka jak na lotnisku w Radomiu. Pod koniec, tuż przed Głębokim toczyłem się już ledwie żywy i marzyłem o coli. Przewidywałem jednak taki obrót spraw bo nie zabrałem ze sobą nic do jedzenia, tylko dwa bidony (jeden z wodą, drugi z izotonikiem) a ja przy treningu powyżej 2h muszę coś w trakcie przekąsić, tak już mam. Po opróżnieniu puszki brązowego odrdzewiacza wtoczyłem (to dobre słowo bo z podjeżdżaniem niewiele to miało wspólnego...) swoje obolałe dupsko z powrotem na Warszewo. Daniel z kolei widać było, że ma moc pod nogą, wypady z mastersami robią swoje :) Graty z formę i dzięki za trening! 

1: 9%
2: 58%
3: 32%
4: 0%
kad: 89

Trening #31 Z ekipą ogień

Czwartek, 26 maja 2016 · dodano: 28.05.2016 | Komentarze 2

W ostatniej chwili dostałem zielone światło na poranny trening. Wiele nie myśląc spiąłem poślady aby zdążyć na zgrupkę ekipy i zaplanowany przez nich wypad drużynowy. Tuż przed 10:00 ruszyliśmy na rundę. Plan zakładał dziś mocniejszą jazdą bo Cichy miał rozpisane 4x4 strefę więc miał się dziś zaorać. A my mu w tym mieliśmy towarzyszyć. Ledwo wyjechaliśmy z Głębokiego Cichy z Jarasem zapodali 4 z przodu. Dobrze, że wcześniej się na dojeździe rozgrzałem bo jeńców dziś chłopaki nie brali. Potem polecieliśmy na NRD i było to co tygrysy lubią najbardziej: skoki, ataki, pościgi. Na prostej z Dobieszczyna gdzie została nas czwórka czyli Pietro, Cichy, Jaras i ja poćwiczyliśmy jazdę na szybkich, kilkusekundowych zmianach. Potencjał ogromny, jak ludzie mają podobną wydolność to taki układ niszczy - prawdziwe kolarskie pendolino w sam raz na odjazdy. Aczkolwiek technicznie bardzo wymagająca zabawa i na pewno wymaga doświadczenia. W Tanowie odbija od nas Cichy, w Pilchowie żegna się Jaras więc ostatnią prostą do Głębokiego robię z Piotrkiem. Tempo ogień ale przesadziłem, na ostatniej hopce się zagotowałem i dojechałem kilkanaście sekund za Piotrkiem. Średnia na Głębokim 34,6 km/h więc lekko nie było :) Potem zmęczyłem jeszcze Miodową i rozjadowo poleciałem na chatę. Kolano już trochę ćmiło pod koniec ale tak to dało radę nawet przy mocnych depnięciach.

1: 10%
2: 33%
3: 49%
4: 7%
kad: 91

Trening #30 Z duszą na ramieniu

Niedziela, 22 maja 2016 · dodano: 22.05.2016 | Komentarze 0

Nie wytrzymałem... Miałem mieć 2 tygodnie kwarantanny ale taka lampa i 27 stopni w cieniu skusiły by nie jednego. Kolano od kilku dni praktycznie w porządku, podczas normalnego "używania" zero problemów. Spróbowałem więc się przejechać. Początek lekko, miękko. Potem coraz mocniej ale hopki generalnie kręciłem na totalnym luzie, żeby nie przeciążyć. Denerwowałem się strasznie bo ciągle czekałem, aż znów poczuje znajomy ból. No i sukces, bo przez całe dwie godziny był spokój. Miodową pojechałem nawet swoim normalnym tempem (chociaż na wyższej niż zazwyczaj kadencji) i było spoko. Endorfiny uzupełnione, noga dalej brązowieje :)
 Jednak wizyta u ortopedy i tak mnie czeka i z niej nie zrezygnuje, chociażby dla samej konsultacji. 


Tak zaginałem, że czasoprzestrzeń wykrzywiło :P

1: 11%
2: 71%
3: 16%
4: 1%
kad: 89